Dociekania filozoficzne dużego człowieka z małymi ludźmi, zawsze w kręgu, zawsze z uśmiechem na ustach, to metoda uprawiania filozofii. Wychodząc od wspólnie czytanego tekstu, przechodzi się przez etap tworzenia i badania filozoficznej idei, by na końcu poznać wartość zaistniałego samodzielnego myślenia.
Lipman dobrze widział, że bez logiki ani rusz. Wiedział też, że dzieci potrafią abstrakcyjnie myśleć od małego. Potrzeba tylko solidnych narzędzi, by wydobyć to ich rozumowanie.
A więc dialog po raz kolejny, wspólnota i równość, ach i niesprzeczna logika, stają się jedynym gwarantem prawdziwego dociekania!
A u Lipmana i amerykańskich małych filozofów działo się to mniej więcej tak:
- Zastanawiam się, czy duchy są rzeczywiste, czy nierzeczywiste?
- Kiedy tata mówi, by być dobrym, co takiego ma na myśli?
- Dlaczego czasem czas tak wolno płynie?
- Kiedy dziadek umarł, to gdzie się udał?
Hmm... I ktoś teraz ma odwagę nam powiedzieć, że dzieci nie zadają pytań ontologicznych, etycznych i epistemologicznych?
strona założonego przez Lipmana w 1974 roku Institute for the Advancement of Philosophy for Children w Montclair State University:
http://www.montclair.edu/cehs/academics/centers-and-institutes/iapc/index.html
I film obrazujący nam, jak to robił Lipman:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz