a nie inny układ?
Typologia w zgodzie z logosem łączy wielość rzeczy w typy. A rzeczy mnogość wielka jest. Są one ożywione i nieożywione, pojedyncze i mnogie, odczuwające i nieodczuwające, twarde i miękkie, istniejące i nieistniejące, stałe i płynne, słone i słodkie, kwaśne, gorzkie, piękne, brzydkie, mętne, wyraźne...
A jak dojdą do tego typy drzew? A typy kwiatów? A rodzaje i gatunki, a gramatyki i słowniki? A alfabety, języki, akcenty, formy, kształty, ikony, idee, postawy, charaktery, temperamenty, elementy?
Tak dużo wszystkiego rzeczywistego. A jaka wielość tego możliwego!
- Pewnie dlatego pewne typy odbijają się wyraźniej! Pewnie uderzają swym obrazem,
a inne nieśmiało, jakby z przypadku, obrazują siebie...
Heraklit umarłby z nudów słuchając cały czas słów i praw tego samego logosu. Popadłby w marazm płynący ze wspólnego rozumienia. Dopadłaby go monotonia jednego połączenia. Rozrywkę przyniosła mu zmiana.
Rozwal istniejący porządek rzeczy! Pomyśl nielogicznie! Wymyśl nowy logos!
- Jakbyście poukładały inaczej świat?
- Na rzeczy rzeczywistości ożywione, półożywione i nieożywione. Drzewo, lalka, stół. I na kolory martwe i żywe, smutne i wesołe (Kazia):
- Byłyby to świecące gwiazdy na własnym niebie, które chcą by ktoś do nich wrócił. I one żyją. A martwe jest drzewo i jego liście leżą koło niego (Marianka):
- A co mogłoby powstać z dobrze znanych kształtów takich jak koło, kwadrat, trójkąt?
- Tęcza, marchewka, loki, oczy, twarz, otwarte usta, litera "o", "u", "m" (Kazia):
- Kwadrat rosnący do prostokąta, marchew, pomarańcza, klepsydra, litera "m" z dużych prostokątów, litera "i" z bardzo cieniutkiego prostokąta (Marianka):
- A obraz filozofii, jaki mógłby być?
- Jak całe światy! (Marianka):
- Jak wszystko! (Kazia i Marianka):
Wraz z logosem przenikającym całą rzeczywistość głosimy nowy logos!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz